யார் அந்த குகன்?
First Published : 08 Apr 2012 02:28:08 AM IST
அயோத்யா காண்டம் - குகப்படலத்தில் ஓர் அற்புதமான செய்தியை - தத்துவத்தை முன்வைக்கிறார் கம்பர். குகனுடைய நட்பை-அன்பை ராமபிரான் பெறுவதும், ராமனுடைய தெய்வ தரிசனத்தை குகன் கண்டு கொள்வதும், ராமனுடைய திருவடிப் பெருமையை - சிறப்பைப் பேசுவதும்தான் இப்படலத்தின் சாரம் மற்றும் தனிச்சிறப்பு!
""கேட்டினும் உண்டு ஓர் உறுதி கிளைஞரை
நீட்டி அளப்பதோர் கோல்''
என்று வள்ளுவப் பெருந்தகை கூறியதுபோல, இடர்வந்த காலத்தில் உற்ற நண்பனை அடைந்தவன் ஸ்ரீராமபிரான். அவனுற்ற துயர், நல்லதொரு காலத்தே மிகச்சிறந்த நண்பனின் இயல்புகளை அளந்து பார்க்கக்கூடிய அளவுகோலாக உதவியது ராமனுக்கு.
இராமனுக்குக்கூட "பெருமாள்' என்ற பட்டம் கிடையாது. இராமாயணத்தில் இரண்டே இரண்டு பேருக்குத்தான் அந்தப் பட்டம் உண்டு. ஒருவன் "இளைய பெருமாள்' இலக்குவன்; மற்றொருவன் "குகப்பெருமாள்' குகன். "ஆன்மா' என்ற குகையில் வாழ்பவன்தான் குகன் - என்று குகனுக்கு விளக்கம் தருவர் சான்றோர். முருகப் பெருமானுக்குக் "குகன்' என்ற ஒரு பெயருண்டு. இராமாயணத்தில் வரும் குகன் பிறப்புக்கும் ஒரு புராணக் கதையுண்டு.
இராமபிரானைப் பார்க்காமலேயே அவரது கல்யாண குணங்களைக் கேட்டறிந்து, அதன் காரணமாக அவர்மீது பேரன்பு கொண்டு வாழ்ந்தவன்; "பில்' எனும் மலைஜாதி இனத்தவரின் தலைவனான குகன். முரட்டு குணமும், மாமிசம் புசிக்கும் பழக்கமும், பார்க்கவே அருவருக்கத்தக்க உருவம் கொண்ட ஒருவனை, ""எனதருமை நண்பனே!'' என்று ஸ்ரீராமபிரான் கட்டித் தழுவினார் என்றால் - இராமனின் அன்பும், நட்பும், திருவடிப் பேறும் குகனுக்கு வாய்த்திருக்கிறதென்றால், அவன் முற்பிறப்பில் ஏதேனும் புண்ணியம் செய்திருக்கத்தானே வேண்டும்! அந்தப் புண்ணியம்தான் என்ன? அந்தக் குகனின் முற்பிறப்பு வரலாறு - வந்த வழி என்ன?
மனிதர்களைப் புனிதமாக்கும் புண்ணிய நதி கங்கை. அந்தக் கங்கைக் கரையில் ஓர் அந்தண முனிவர் இலைக்குடிலில் இருந்து தவம் செய்துவந்தார். அவருக்கு ஏழு வயதில் ஒரு புதல்வன். வேதங்களைக் கசடறக் கற்றவன்; அன்பும் பண்பும் அடக்கமும் உடைய உத்தமச் சிறுவன்.
ஒருநாள் தந்தையை நோக்கி, ""தந்தையே! தெய்வங்களுக்குள் சிறந்த தெய்வம் எது?'' என்று கேட்டான்.
""மகனே! நமது உடம்பின் உச்சியில் இருப்பது சிகை. வேதங்களின் முடிந்த முடிவாக உள்ள உபநிடதம் அதர்வ சிகை. அதுபோல் தெய்வங்களின் தனிப்பெருந் தலைவர் முருகவேள். முருகன், மூவர் தேவாதி தேவர்கள் போற்றும் முழுமுதற் கடவுள். மறையாயிரங்களும் போற்றும் மகாதேவன். முருகனை வணங்கினால் எல்லா மூர்த்திகளையும் வணங்கியதற்கு ஒப்பாகும். அவன் கருணைக் கடல்; குணநிதி. முருகனை வழிபாடு செய்தோர், பிறவிப் பெருங்கடலைக் கடப்பர்; முக்தி பெறுவர்'' என்று முருகன் பெருமையை மகனுக்குக் கூறினார்.
ஒரு சமயம், முனிவர் கேதாரம் வரை சென்றிருந்தார். அதுவரை முனி மைந்தன் ஆசிரமத்தில் இருந்து, முருகன் திருவடிகளைச் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான். அப்போது அங்கு வந்த மன்னன் ஒருவன், முனிவர் இல்லாததைக் கண்டு மன வருத்தத்துடன் திரும்ப நினைத்தான். அவ்வாறு திரும்பிய மன்னனைப் பார்த்து,
""வேந்தே! நீர் என்ன காரணமாக வந்தீர்? உமக்கு என்ன கவலை? என்னைச் சிறுவன் என்று எண்ண வேண்டாம். ஓர் இருள் சூழ்ந்த வீட்டில் சிறுவன் ஒருவன் விளக்கை எடுத்துச் சென்றால், இருள் விலகத்தானே செய்யும்? சிறுவன்தானே என்று இருள் அலட்சியமாக எண்ணுமா? விளக்குதானே முக்கியம்! அதுபோல, நான் சிறுவனாக இருப்பினும் என்னிடம் "ஞானதீபம்' இருக்கிறது. உமது அறியாமையாகிய இருளை நான் அகற்றுவேன்'' என்றான் முனி மைந்தன்.
மன்னன் மகிழ்ந்து, ""குழந்தாய்! நான் இந்த நாட்டை ஆளும் மன்னன். வேட்டையாடியபோது குறிதவறி, நான் விட்ட அம்பு ஒரு முனிவரைக் கொன்றுவிட்டது. அதனால், பிரமஹத்தி (தோஷம்) தொடர்ந்து என்னை வருத்துகின்றது இதற்கு நிவாரணத்தை நாடி வந்தேன்'' என்றான்.
""வேந்தர் பெருமானே! இவ்வளவுதானா! நீர் இந்தப் புனிதமான கங்கையில் மூழ்கி, வடதிசை நோக்கி நின்று, ஒருமித்த மனதுடன், "ஓம் முருகா' என்று மூன்று முறை கூறும். உம்மைப் பிடித்த பிரமஹத்தி உடனே அகலும்'' என்றான்.
அம்மன்னனும் அவ்வாறே செய்து, பிரமஹத்தி நீங்கப்பெற்று, முனிமைந்தனைப் பணிந்து, வினை நீங்கி மகிழ்ச்சியாக தன் நகரம் திரும்பினான்.
முனிவர், சில நாள்களுக்குப் பின் தமது குடிலுக்கு வந்தார். தன் தந்தையைப் பணிந்தான் மகன். முனிவர் தன் மகனைப் பார்த்து, ""மகனே! இங்கே தேர்ச் சக்கரத்தின் சுவடுகள் காணப்படுகிறதே, வந்தது யார்?'' என்றார்.
""தந்தையே! இந்நாட்டு மன்னன் பிரமஹத்தி நீக்கம் கருதித் தங்களைக் காண வந்தார். அதற்குரிய நிவாரணத்தைக் கூறினேன். மன்னன் நான் கூறியபடி செய்து, பாவம் நீங்கித் துன்பம் தொலைந்து மகிழ்ச்சியாகத் திரும்பிச் சென்றான்'' என்றான்.
முனிவர் பெரிதும் மகிழ்ந்து, ""மகனே! வந்தவருக்கு ஆறுதல் கூறி உதவி செய்தனையே, இதுதான் பண்பாடு. அவருக்கு நீ என்ன பரிகாரம் கூறினாய்?''
""தந்தையே! பிரமஹத்தி விலக - கங்கையில் மூழ்கி, ஒருமனத்துடன் "ஓம் முருகா' என்று மும்முறை கூறும் என்றேன்''.
இதைக்கேட்ட முனிவருக்குக் கடுங்கோபம் பொங்கி எழுந்தது. ""மூடனே! நீ என் மகனா? என்ன காரியம் செய்துவிட்டாய்? உனக்கு முருகன் பெருமை தெரியவில்லையே? ஒருமுறை "முருகா' என்று கூறினாலே ஆயிரம் பிரமஹத்திகள் அகலுமே... ஆனால் நீயோ, ஒரு பிரமஹத்தி விலக மூன்று முறை "முருகா' என்று கூறுமாறு கூறியுள்ளாயே! இது முறையோ? நீ முருக மந்திரத்தின் பெருமையை நன்கு உணரவில்லையே! ஆதலால், நீ வேடனாகப் பிறப்பாயாக!'' என்று மகனைச் சபித்தார்.
தந்தையைப் பலமுறை வேண்டிப் பணிந்து, தன் பிழை பொறுக்குமாறு மகன் வேண்டினான்.
முனிவர் சினம் தணிந்து, ""மகனே! புனிதமான இதே கங்கைக் கரையில் நீ வேடர் குலத்தில் பிறப்பாய்! வேடனாகப் பிறந்தாலும், "முருகன்' நாமமாகிய "குகன்' என்ற பெயருடன் விளங்குவாய். நற்குண சீலனாக இருப்பாய். இக்கங்கைக் கரைக்கு ஸ்ரீராமபிரான் (அவதாரம் எடுத்து) வரும் சமயம், ராமபிரானுக்கு உற்ற-உயிர் நண்பனாகி, அவர் பாதம் பணிந்து, அவரது அருளுக்குப் பாத்திரமாகி பிறவிப்பயன் (உய்தி) பெறுவாய்!'' என்று சாப விமோசனம் தந்தருளினார்.
அந்த முனி மைந்தன்தான் கங்கைக் கரையில் "சிருங்கிபேரம்' என்ற ஊரில் வேடனாகப் பிறந்து, "குகன்' என்ற பெயருடன் விளங்கி, ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்திக்குத் தோழனாகி உய்தி பெற்ற குகப்பெருமாள்! இதுதான் குகனின் முற்பிறவி வரலாறு. முருகப் பெருமானைப் போற்றியதால் கிடைத்த பெரும்பேறு!
"காரணம் இல்லாமல் காரியம் இல்லை' என்பதை நிரூபிப்பவை நமது இந்து இதிகாசங்களும் புராணங்களும் காப்பியங்களும்!
கம்பர் கூறவிழைந்த குகப்படலத்தின் சாரம் இதுதான்:- எத்தனை இழிந்த பிறவியாக இருந்தாலும்கூட, இறைவனிடத்தில் தூயபக்தி இருக்குமானால் - கள்ளங் கபடமற்ற அன்பிருக்குமானால், அவன் இறைவனின் திருவடியை அடைந்து அவரது அருளுக்குப் பாத்திரமாகிப் பேரின்பப் பெருநிலையை அடைய முடியும் என்பதுதானே..
""கேட்டினும் உண்டு ஓர் உறுதி கிளைஞரை
நீட்டி அளப்பதோர் கோல்''
என்று வள்ளுவப் பெருந்தகை கூறியதுபோல, இடர்வந்த காலத்தில் உற்ற நண்பனை அடைந்தவன் ஸ்ரீராமபிரான். அவனுற்ற துயர், நல்லதொரு காலத்தே மிகச்சிறந்த நண்பனின் இயல்புகளை அளந்து பார்க்கக்கூடிய அளவுகோலாக உதவியது ராமனுக்கு.
இராமனுக்குக்கூட "பெருமாள்' என்ற பட்டம் கிடையாது. இராமாயணத்தில் இரண்டே இரண்டு பேருக்குத்தான் அந்தப் பட்டம் உண்டு. ஒருவன் "இளைய பெருமாள்' இலக்குவன்; மற்றொருவன் "குகப்பெருமாள்' குகன். "ஆன்மா' என்ற குகையில் வாழ்பவன்தான் குகன் - என்று குகனுக்கு விளக்கம் தருவர் சான்றோர். முருகப் பெருமானுக்குக் "குகன்' என்ற ஒரு பெயருண்டு. இராமாயணத்தில் வரும் குகன் பிறப்புக்கும் ஒரு புராணக் கதையுண்டு.
இராமபிரானைப் பார்க்காமலேயே அவரது கல்யாண குணங்களைக் கேட்டறிந்து, அதன் காரணமாக அவர்மீது பேரன்பு கொண்டு வாழ்ந்தவன்; "பில்' எனும் மலைஜாதி இனத்தவரின் தலைவனான குகன். முரட்டு குணமும், மாமிசம் புசிக்கும் பழக்கமும், பார்க்கவே அருவருக்கத்தக்க உருவம் கொண்ட ஒருவனை, ""எனதருமை நண்பனே!'' என்று ஸ்ரீராமபிரான் கட்டித் தழுவினார் என்றால் - இராமனின் அன்பும், நட்பும், திருவடிப் பேறும் குகனுக்கு வாய்த்திருக்கிறதென்றால், அவன் முற்பிறப்பில் ஏதேனும் புண்ணியம் செய்திருக்கத்தானே வேண்டும்! அந்தப் புண்ணியம்தான் என்ன? அந்தக் குகனின் முற்பிறப்பு வரலாறு - வந்த வழி என்ன?
மனிதர்களைப் புனிதமாக்கும் புண்ணிய நதி கங்கை. அந்தக் கங்கைக் கரையில் ஓர் அந்தண முனிவர் இலைக்குடிலில் இருந்து தவம் செய்துவந்தார். அவருக்கு ஏழு வயதில் ஒரு புதல்வன். வேதங்களைக் கசடறக் கற்றவன்; அன்பும் பண்பும் அடக்கமும் உடைய உத்தமச் சிறுவன்.
ஒருநாள் தந்தையை நோக்கி, ""தந்தையே! தெய்வங்களுக்குள் சிறந்த தெய்வம் எது?'' என்று கேட்டான்.
""மகனே! நமது உடம்பின் உச்சியில் இருப்பது சிகை. வேதங்களின் முடிந்த முடிவாக உள்ள உபநிடதம் அதர்வ சிகை. அதுபோல் தெய்வங்களின் தனிப்பெருந் தலைவர் முருகவேள். முருகன், மூவர் தேவாதி தேவர்கள் போற்றும் முழுமுதற் கடவுள். மறையாயிரங்களும் போற்றும் மகாதேவன். முருகனை வணங்கினால் எல்லா மூர்த்திகளையும் வணங்கியதற்கு ஒப்பாகும். அவன் கருணைக் கடல்; குணநிதி. முருகனை வழிபாடு செய்தோர், பிறவிப் பெருங்கடலைக் கடப்பர்; முக்தி பெறுவர்'' என்று முருகன் பெருமையை மகனுக்குக் கூறினார்.
ஒரு சமயம், முனிவர் கேதாரம் வரை சென்றிருந்தார். அதுவரை முனி மைந்தன் ஆசிரமத்தில் இருந்து, முருகன் திருவடிகளைச் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான். அப்போது அங்கு வந்த மன்னன் ஒருவன், முனிவர் இல்லாததைக் கண்டு மன வருத்தத்துடன் திரும்ப நினைத்தான். அவ்வாறு திரும்பிய மன்னனைப் பார்த்து,
""வேந்தே! நீர் என்ன காரணமாக வந்தீர்? உமக்கு என்ன கவலை? என்னைச் சிறுவன் என்று எண்ண வேண்டாம். ஓர் இருள் சூழ்ந்த வீட்டில் சிறுவன் ஒருவன் விளக்கை எடுத்துச் சென்றால், இருள் விலகத்தானே செய்யும்? சிறுவன்தானே என்று இருள் அலட்சியமாக எண்ணுமா? விளக்குதானே முக்கியம்! அதுபோல, நான் சிறுவனாக இருப்பினும் என்னிடம் "ஞானதீபம்' இருக்கிறது. உமது அறியாமையாகிய இருளை நான் அகற்றுவேன்'' என்றான் முனி மைந்தன்.
மன்னன் மகிழ்ந்து, ""குழந்தாய்! நான் இந்த நாட்டை ஆளும் மன்னன். வேட்டையாடியபோது குறிதவறி, நான் விட்ட அம்பு ஒரு முனிவரைக் கொன்றுவிட்டது. அதனால், பிரமஹத்தி (தோஷம்) தொடர்ந்து என்னை வருத்துகின்றது இதற்கு நிவாரணத்தை நாடி வந்தேன்'' என்றான்.
""வேந்தர் பெருமானே! இவ்வளவுதானா! நீர் இந்தப் புனிதமான கங்கையில் மூழ்கி, வடதிசை நோக்கி நின்று, ஒருமித்த மனதுடன், "ஓம் முருகா' என்று மூன்று முறை கூறும். உம்மைப் பிடித்த பிரமஹத்தி உடனே அகலும்'' என்றான்.
அம்மன்னனும் அவ்வாறே செய்து, பிரமஹத்தி நீங்கப்பெற்று, முனிமைந்தனைப் பணிந்து, வினை நீங்கி மகிழ்ச்சியாக தன் நகரம் திரும்பினான்.
முனிவர், சில நாள்களுக்குப் பின் தமது குடிலுக்கு வந்தார். தன் தந்தையைப் பணிந்தான் மகன். முனிவர் தன் மகனைப் பார்த்து, ""மகனே! இங்கே தேர்ச் சக்கரத்தின் சுவடுகள் காணப்படுகிறதே, வந்தது யார்?'' என்றார்.
""தந்தையே! இந்நாட்டு மன்னன் பிரமஹத்தி நீக்கம் கருதித் தங்களைக் காண வந்தார். அதற்குரிய நிவாரணத்தைக் கூறினேன். மன்னன் நான் கூறியபடி செய்து, பாவம் நீங்கித் துன்பம் தொலைந்து மகிழ்ச்சியாகத் திரும்பிச் சென்றான்'' என்றான்.
முனிவர் பெரிதும் மகிழ்ந்து, ""மகனே! வந்தவருக்கு ஆறுதல் கூறி உதவி செய்தனையே, இதுதான் பண்பாடு. அவருக்கு நீ என்ன பரிகாரம் கூறினாய்?''
""தந்தையே! பிரமஹத்தி விலக - கங்கையில் மூழ்கி, ஒருமனத்துடன் "ஓம் முருகா' என்று மும்முறை கூறும் என்றேன்''.
இதைக்கேட்ட முனிவருக்குக் கடுங்கோபம் பொங்கி எழுந்தது. ""மூடனே! நீ என் மகனா? என்ன காரியம் செய்துவிட்டாய்? உனக்கு முருகன் பெருமை தெரியவில்லையே? ஒருமுறை "முருகா' என்று கூறினாலே ஆயிரம் பிரமஹத்திகள் அகலுமே... ஆனால் நீயோ, ஒரு பிரமஹத்தி விலக மூன்று முறை "முருகா' என்று கூறுமாறு கூறியுள்ளாயே! இது முறையோ? நீ முருக மந்திரத்தின் பெருமையை நன்கு உணரவில்லையே! ஆதலால், நீ வேடனாகப் பிறப்பாயாக!'' என்று மகனைச் சபித்தார்.
தந்தையைப் பலமுறை வேண்டிப் பணிந்து, தன் பிழை பொறுக்குமாறு மகன் வேண்டினான்.
முனிவர் சினம் தணிந்து, ""மகனே! புனிதமான இதே கங்கைக் கரையில் நீ வேடர் குலத்தில் பிறப்பாய்! வேடனாகப் பிறந்தாலும், "முருகன்' நாமமாகிய "குகன்' என்ற பெயருடன் விளங்குவாய். நற்குண சீலனாக இருப்பாய். இக்கங்கைக் கரைக்கு ஸ்ரீராமபிரான் (அவதாரம் எடுத்து) வரும் சமயம், ராமபிரானுக்கு உற்ற-உயிர் நண்பனாகி, அவர் பாதம் பணிந்து, அவரது அருளுக்குப் பாத்திரமாகி பிறவிப்பயன் (உய்தி) பெறுவாய்!'' என்று சாப விமோசனம் தந்தருளினார்.
அந்த முனி மைந்தன்தான் கங்கைக் கரையில் "சிருங்கிபேரம்' என்ற ஊரில் வேடனாகப் பிறந்து, "குகன்' என்ற பெயருடன் விளங்கி, ஸ்ரீராமச்சந்திர மூர்த்திக்குத் தோழனாகி உய்தி பெற்ற குகப்பெருமாள்! இதுதான் குகனின் முற்பிறவி வரலாறு. முருகப் பெருமானைப் போற்றியதால் கிடைத்த பெரும்பேறு!
"காரணம் இல்லாமல் காரியம் இல்லை' என்பதை நிரூபிப்பவை நமது இந்து இதிகாசங்களும் புராணங்களும் காப்பியங்களும்!
கம்பர் கூறவிழைந்த குகப்படலத்தின் சாரம் இதுதான்:- எத்தனை இழிந்த பிறவியாக இருந்தாலும்கூட, இறைவனிடத்தில் தூயபக்தி இருக்குமானால் - கள்ளங் கபடமற்ற அன்பிருக்குமானால், அவன் இறைவனின் திருவடியை அடைந்து அவரது அருளுக்குப் பாத்திரமாகிப் பேரின்பப் பெருநிலையை அடைய முடியும் என்பதுதானே..
No comments:
Post a Comment